"زبان و فرهنگ رسانه ای دشمنی خانگی است " این مطلب را دکترمیرجلال الدین کزازی در گفت و گو با پرانتز عنوان می کند. به عقیده این استاد دانشگاه علامه طباطبایی نه تنها روزنامه ها و مجله ها ، که رسانه های همگانی به توانمندی و پیراستگی و آیینی زبان فارسی یاری نرسانیده اند. وی همچنین می گوید:یکی از سرچشمه های دشواری و گرفتاری کنونی ما در زبان همین رسانه هایند ؛ بویژه رسانه های دیداری و شنیداری که بیشترین کارایی و اثرگذاری را در مردم دارند.من بارها گفته ام که رسانه به تیغی دو دم می ماند ؛ هم می تواند بسیار زیانبار و گزند رسان باشد ؛ زبان و فرهنگ بومی را آسیب برساند و هم می تو
اند بسیار کارساز و سودمند باشد و زبان و فرهنگ ملی را یاری برساند و نیرو ببخشد ، بسته به اینکه چه شیوه ای را در رفتار برمی گزیند.اگر فلان گوینده صدا و یا سیما به لغزشی در زبان دچار آید این لغزش می تواند در زمانی اندک در سراسر کشور حتی در دیگر سرزمینهای پارسی زبان گسترش پیدا کند چون رسانه ها درکنج خانه های ما راه برده اند از این روی زبان فارسی امروز با دشمنی روبروست که بسیار نیرومند است.این اسطوره شناس ادب فارسی با تاکید بر اینکه زبان و فرهنگ رسانه ای دشمنی خانگی است توضیح می دهد که در گذشته اگر لغزشی در زبان پدید می آمد سالیانی دراز می بایست می گذشت تا آن لغزشی که از زبان کسی و یا از قلم او پدید آمده بود آنچنان گسترش می آورد تا در زبان و قلم همگان روان شود برای همین زبان چندان به لغزش و سستی و کاستی و بیماری دچار نمی آمدمگر هنگامی که شیوه و شیرازه فرهنگ به یکباره در هم می ریخت و دگرگون می شد اما امروز کمترین لغزش در رسانه ای می تواند به لغزشی فراگیر تبدیل شود از اینجاست که رسانه ها می باید در آنچه می گویند و در آنچه می نویسند سخت باریک بین باشند. مبادا زبان را در راهی اندازند که به سود آن نمی انجامد.
این پژوهشگر معاصر کشورمان در خاتمه تاکید می کند : برای اینکه زبان فارسی آنچنانکه در درازنای روزگاران پاییده است ، همچنان پایدار بماند ایرانیان و پارسی زبانان می باید غم آنرا بخورند و بدان بیندیشند تا این زبان چونان یکی از برجسته ترین زبانهای فرهنگی و ادبی جهان همچنان بر جای بماند.اگر روزگاری زبان پارسی از میان برود ، تنها ایرانیان و پارسی زبانان نیستند که زیان خواهند کرد ؛ در آن هنگام فاجعه ای فرهنگی در پهنه گیتی روی خواهد داد.انبوهی وام واژه ها و واژه های بیگانه اندک اندک زبان را از توان بنیادین و سرشتینش در پویایی و واژه سازی تهی خواهد کرد و بدین سان زبان به تالابی از واژگان دگرگون خواهد شد.