"چالش انسجام و معضل نبود انسجام فرهنگی در مقوله جامعه اطلاعاتی مهمترین دغدغه انسان ساکن جامعه اطلاعاتی امروز است." این مطلب را مدیر مرکزمطالعات و توسعه رسانه ها در گفت و گو با " پرانتز" اشاره می کند. دکتر شعبانعلی بهرامپور همچنین می گوید: "تکنولوژی های نوین ارتباطی در عین آنکه می تواند ما را به سوی انسجام سوق دهد ، توانایی آن را دارد که ما را از انسجام لازم دور کند.تکنولوژی های جدید دسترسی بشر را به اطلاعات و انتشار آنها افزایش داده اند، و این مساله همان مفهوم متکثر شدن رسانه هاست."

وی ادامه می دهد:"با ظهور عصر دوم رسانه ها که در آن امکان تبادل اطلاعات میان افراد مختلف فراهم شده است، عرصه ای دوجانبه ، تعاملی و کنشی متقابل شکل گرفته است .تفاوت این دوره با عصر رسانه ها در این است که در عصر رسانه ها تمامی افراد مخاطب محسوب می شدند و تنها چند کانال و شبکه وظیفه تهیه اطلاعات و عرضه آن به مخاطب را عهده دار بود.اما جهانی شدن و گستره وسیع آن شرایطی را بوجود آورده است که در ضمن آن رسانه ها به سوی جهانشمولی شدن گام برمی دارند و تمامی افراد را مورد خطاب قرار داده و او را زیر لوای "انسان مخاطب"قرار داده اند". رییس مرکز تحقیقات رسانه ها با تاکید بر سیطره رسانه های جمعی بر توده های مختلف اجتماعی اضافه می کند".مخاطب در این روند یک شخص ، یک جامعه خاص ، یک قشر و یا یک گروه  و قوم خاص تعریف نمی شود.در وجه مثبت جهانی شدن این رویکرد باعث ایجاد انسجام کلان خواهد شد.از سوی دیگر با وجود فناوریهای نوین ما همچنان شاهد حضوررسانه های کوچک وتلاش اقوام ، گروهها و دسته های مختلف برای تاسیس این رسانه ها هستیم که از طریق آنها بتوانندافکارو منویات گروه ، قومیت و یا دسته خود را ترویج کنند .این مساله می تواندبه" بخشی شدن"بیشتر جامعه و محلی شدن آن بینجامد.یعنی تحقق جهانی شدن در عین محلی شدن."

دکتر بهرام پور در خاتمه متذکر می شود:"مخاطب در این میان در بین یک دو راهی قرار گرفته است که نمی داند متعلق به یک گروه ، دسته و یا یک قومیت خاص است و باید برنامه های شبکه تلویزیونی را دنبال کند که تمام محتوای خود رادر یک قومیت خلاصه می کند و یا آنکه مخاطب و بیننده شبکه های جهانی شود که او را با دیگر انسانهای جامعه اطلاعاتی مساوی و برابر فرض می کند و طبیعی است که نتواند بدرستی برای خود تصمیم گیری کند."