سپکتیتور ؛ نخستین مجله انگلیسی زبان جهان

امروز 26 آوریل مصادف است با سالروز انتشار مجله انگلیسی سپکتیتور. این نشریه که گفته می شود نخستین مجله جهان به زبان انگلیسی است نشریه روزانه ای بود که از سال 1711 تا 1712 توسط جوزف ادیسون شاعر و سیاستمدار انگلیسی و ریچارد استیل ایرلندی در انگلستان پس از ملاقات این دو در مدرسه چارتر هاوس منتشر گردید. هر شماره این نشریه تقریبا 2500 کلمه طولانی بود که تا 555 شماره نیز ادامه یافت. آنها در هفت جلد منتشر می شدند. این نشریه یکبار دیگر بدون حضور استیل دوباره درسال  1714 و به صورت سه هفته یکبار برای مدت 6 ماه احیا شد.هدف سپکتیتور جان دادن به اخلاقیات و آمیختن بذله گویی با اخلاقیات بمنظور نیل به فلسفه خارج از کتابخانه ها ، مدارس و دانشگاهها بود این نشزیه می کوشید در کلوب ها، بر روی میز چای قهوه خانه ها جای خود را باز کند چرا متولیان آن معتقد بودند لازم است تا خوانندگان حتی پشت میز صبحانه چای خود را با تفکر بنوشند و منزل را بدون خواندن آن ترک نکنند. سپکتیتور می کوشید خوانندگانی تحصیلکرده ، نکته سنج ، را گرد آورد. خوانندگانی که بدانند چگونه با یکدیگر با سیلق تربیتی مشخص و مطابق ارزشهای فلاسفه روشنگری در آن زمان با یکدیگر گفت و گو و تعامل اجتماعی داشته باشند .با وجود اینکه این نشریه با تیراژ نسبتا اندک؛ حدود 3 هزار نسخه  منتشر می شد اما مخاطبان  زیادی داشت.برآورد بگونه ای که هر شماره آن توسط 60 هزار لندنی که حدود یک دهم جمعیت پایتخت آن زمان را تشکیل می دادند .با آنکه اکثر خوانندگان خود مشترک روزنامه بودند اما این روزنامه را بازرگانان و تجاربزرگ و کوچک علاقه مند نیز تهیه می کردند.یورگن هابرماس  فیلسوف و نظریه‌ پرداز اجتماعی معاصر و وارث مکتب فکری فرانکفورت  این روزنامه را ابزاری  برای دگرگون ساختن  معلومات عمومی در انگلستان قرن هجدهم می بیند.وی اشاره می کند که این دگرگون سازی برای علاقه مند کردن طبقات متوسط جامعه همچون ترویج ارزشهای حزب ویگ  در انگلستان قدیم شکل گرفته است.این روزنامه عوام پسند خوانندگان بسیاری حتی پس از قرن هجدهم و قرن نوزدهم داشت و  درهشت مجلد چاپی فروخته می شد. سبک نوشتاری آن به نثر بود و مطالبی درباره ازدواج ، اخلاقیات و اندرزهایی توام سرگرمی منتشر می کرد. یکی از ویژگیهای مهم سپکتیتور داستانهای ساختگی "آقای سپکتیتور" بود که نخستین شماره آن به داستان زندگی اش اختصاص داشت. آقای سپکتیتور کم حرف بود و اغلب با حرکات ارتباط برقرار می کرد.تصویر  بی تکلف اش به تثبیت موقعیت اش در جامعه کمک بسیاری نموده بود. او از روی عادت نقاط ضعف  اجتماعی شهروندانش را شرح می داد و همچنین خاطر نشان می کرد که این نثر طنز پرگوی با کم حرفی وی در زندگی روزانه اش برابری می کند.