( پرانتز ) وبلاگ تخصصی روزنامه نگاری

سایت تخصصی روزنامه نگاری

( پرانتز ) وبلاگ تخصصی روزنامه نگاری

سایت تخصصی روزنامه نگاری

روزنامه نگار وظیفه دارد در همه حال مدافع حقوق مردم باشد

بسیاری از مشکلات ما در اثر ندانم کاری افرادی است که در رادیو تلویزیون فعالیت می کنند.این مطلب را دکتر محمدی ، استاد بازنشسته دانشگاه ناتینگهام انگلستان که به تازگی به ایران بازگشته است در گفت و گو با "پرانتز" عنوان می کند و اضافه می کند: تلویزیون به فرهنگ شکل می دهد. فرهنگ سازی کار ظریفی است و کسانی که می خواهند کار برنامه سازی کنند باید با وضعیت روحی و فرهنگی و اجتماعی مردم آشنا باشند.متاسفانه این نکته در این رسانه مغفولدکتر محمدی مانده است. این وضعیت در مورد روزنامه ها هم دیده می شودآنه بیش از حد غرب زده می شوند و معمولا ترجمه های مبتذلی را ارایه می دهند. این مسایل چه دردی را درمان می کند و کدام گره کور را باز می کند ؟چرا شما عکس یک کارگر یا یک کشاورز را با دستان پینه بسته اش در صفحه اول روزنامه تان چاپ نمی کنید؟ چرا مشکلات و دغدغه های زندگی روزمره او را منعکس نمی کنید. "اسکار"،و عکس هنرپیشه ها کدام درد محرومان جامعه را حل می کند؟ اسکار به چه درد ما می خورد .ما می خواهیم مسایلی را دنبال کنیم که با مسایل معیشتی مردم گره خورده است.بیکاری، بحران جمعیت، ترافیک و دغدغه های معیشتی و...باید مورد توجه رسانه ها قرار گیرد. مسایل دیگر جزو اولویتهای خبری دسته پنجم و ششم ماست.

پروفسور محمدی خاطر نشان می کند: من در میان رسانه ها نوعی عدم تعادل را مشاهده می کنم،برخی آنقدر شیفته غرب شده اند که می توان گفت از غربی ها هم غربی ترند و برخی دیگر هم از آنسوی بام می افتند.بیایید ملت و منافع ملی را در نظر بگیریم و من فکر می کنم روزنامه های ما خیلی به منافع ملی توجه نمی کنند و دایما در پی فروش روزنامه خود هستند.

محمدی بزرگترین مشکل روزنامه نگاران ایرانی را عدم امنیت شغلی ذکر می کند و می افزاید: دغدغه نبود امنیت شغلی امکان نگاه حرفه ای را از روزنامه نگاران سلب می کند.مشکل دیگر ، مساله جوامع در حال گذار است. در اینگونه جوامع هیچ چیز پایدار نیست سیاستها تغییر می کند و روزنامه نگار نمی داندباید چه سازی بزند و همین دغدغه او را به سمت خود سانسوری سوق می دهد. خودسانسوری یک بیماری است که بر روی نوشته روزنامه نگار اثر نامطلوب می گذارد.این است که می بینید روزنامه ها پر از مطلب است اما چیزی برای گفتن ندارد .در مواقعی که روزنامه ها آزاد تر بودند بقدری تند بودند که حد و حدود خود را نمی شناختند و برای صاحب امتیاز روزنامه ایجاد دردسر می کردند.ما حد و حدود خود را نمی دانیم تا کجاست و گاهی پا را از محدوده مشخص شده فراتر می بریم.

از نظر حرفه ای روزنامه نگاری پیشرفت زیادی داشته است،اما بدلیل کمرنگ شدن ارتباط ما با غرب، روزنامه نگاران نمی توانند از تجربیات دیگر کشورها استفاده  کنند و از شرایط کاری آنجا مطلع شوند.آشنایی با این رسانه ها اعتماد به نفس بیشتری را در روزنامه نگاران داخلی بوجود خواهد آورد و آنها سعی می کنند بیشتر کارکنند و خودی نشان دهند. اما متاسفانه نبود تعامل با رسانه های خارجی باعث رخوت در روزنامه نگاری ما شده است.

وی با مقایسه ای میان روزنامه نگاری ایرانی و روزنامه نگاری بین المللی می گوید:اگر صفحات مجموعه ای از روزنامه ها را با قیچی برش بزنید و کنار هم بگذارید شاید بتوان گفت که از درون آن بتوان شکلی ازاستانداردهای بین المللی روزنامه نگاری را یافت اما بطورکلی برخی از روزنامه های ما اصلا حالت روزنامه ندارند و صرفا یکسری واژه هاست که در کنارهم چیده شده اند.برخی روزنامه ها شباهت زیادی به روزنامه های حرفه ای دارند اما از نظر محتوایی بسیار ضعیف اند.معلوم نیست کار این روزنامه ها دادن اطلاعات به مخاطب است یا دادن آموزش به او و یا در پی چاپ آگهی بیشترند.روزنامه خوب اینجا هم ،حتی مقاله اورژینال ندارد و صرفا ترجمه های مختلف ، قراضه و درجه دو را شامل می شود.به نظر من قدری کیفیت نوشتاری روزنامه ها پایین آمده است.در زمانی که ما دانشجو بودیم نوشته های روزنامه نگارانی که مقاله می نوشتند و از بهترین روزنامه نگاران کشور بودند تاثیرات زیادی را در جامعه درپی داشت . هر پنجشنبه مرحوم حسن صدر مقالاتی را در خصوص انقلاب الجزایر می نوشت و در آنروز روزنامه اطلاعات 5هزار نسخه بیشتر منتشر می شد.اما امروزکمتر می توان تحلیل های خوب و اثرگذار را سراغ گرفت.با آنکه آنروزها خبری از دانشکده ها و مراکز آموزش روزنامه نگاری نبود و غالبا دبیران و معلمان به حرفه روزنامه نگاری روی می آوردند.گرچه امروز خوشبختانه مراکز زیادی مشغول تربیت روزنامه نگار هستند اما متاسفانه روزنامه ها آن انسجام گذشته را ندارند.

وی درپایان درخصوص محدودیتهایی چون سانسور در روزنامه نگاری می گوید: در همه کشورها مساله فیلتر گذاری وجود دارد ولی  این مساله شدت و ضعف دارد . شما نمی توانید برخی اسامی را ذکر کنید ویا در خصوص افراد خاصی مطلب بنویسید اما ضابطه خاصی برای این مسایل تعریف شده است. برای مثال اگر شما تصور می کنید که نوشتن راجع به ملکه الیزابت غیر از آنکه به فروش روزنامه تان کمک می کند ،مطلبی است که مردم بایداز آن مطلع شوند، قانون از شما حمایت می کند. چون روزنامه نگار وظیفه دارد در همه حال مدافع حقوق مردم باشد.مردم به خاطر خریدن آن روزنامه حامی آن روزنامه  می شوند.ودر شرایطی هم بالا و پایین آمدن تیراژ روزنامه تان است که به شما می فهماند که چه حرکتی از شما مورد پسند مخاطبان بوده است و چه حرکتی آنها را رنجانده است.

 

  

نظرات 8 + ارسال نظر

سلام استاد من هم به روزم

علی 1384,12,22 ساعت 15:25 http://iranmehre.persianblog.com

سلام جواد عزیز و ممنون برای وقتی که به خانم موسوی دایدد. این خبرت فردا کار می‌شود.
در پناه حق

محکی 1384,12,23 ساعت 09:12 http://drmahaki.com

آقای صبوحی به خاطر مصاحبه های هدفمند و برنامه ریزی شده ای که برای توسعه دانش روزنامه نگاری در ایران انجام می دهید از شما تشکر می کنم.
ضمنا تنظیم مصاحبه هم به خوبی صورت گرفته است.

همنوا با ناله های بلبل سرگشته در دشت سرخ فام نینوا ، اشکبار و غم زده ،بهاری دیگر را به نظاره می ایستیم و از آفریدگار بهاران تداوم شور حسینی را در دلهای سبزتان آرزو می کنیم

علیرضا کتابدار 1384,12,29 ساعت 09:02

با سلام
با تشکر از تلاش شما برای ارتقای سطح علمی علوم ارتباطات در ایران ، از خداوند منان سال خوب و همراه با موفقیت روز افزون برای شما و خانواده محترمتان آرزومندم.
شاد باشید.

مسلم 1385,01,15 ساعت 16:40

امید که سال آینده پایدار در مقابل مشکلات و سبز باشید : خود را شکفته دار - به هر حالتی که هست - خونی که می خوری - به دل روزگار کن

سلام
سال نو و تولد سه روز دیگه تون مبارک.چی کار کنم دیگه با معرفتم.خدایا تو چقدر منو مهربون آفریدی!!!

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد