( پرانتز ) وبلاگ تخصصی روزنامه نگاری

سایت تخصصی روزنامه نگاری

( پرانتز ) وبلاگ تخصصی روزنامه نگاری

سایت تخصصی روزنامه نگاری

کپی برداری یا سرقت آبرومندانه!

ما      مطبوعاتی ها    عادت  کرده ایم    انگشت مان  را  در لانه  هر قشری  فرو کنیم الا  صنف خودمان.غافل از آنکه گاهی هم می شود با   نگاهی   در آیینه یکدیگر،  خود  را در معرض  نقد  هم قرارداد.  می خواهم به نکته ای اشاره کنم  که  دیری است  در  فرایند   تولید  متون    مطبوعاتی   گریبانگیر   تحریریه های   ما شده  است.     کپی برداری   و  مونتاژ    امروزه   آنقدر  با   فعالیتهای   مطبوعاتی  عجین   گشته  است که  گاه  مدیران نشریات   نیز   بی هراس  از  سرزنش   دیگران  به    آن  اذعان  می کنند. 
 از  میان  متون   مختلف   مطبوعاتی   اعم از  یادداشت ها،   گزارش ها، گفت وگوها، ترجمه هاوتالیف هاوسرانجام اخبار خام،به جرات می توان  گفت  که  هیچیک  ازتیررس  چنین  آفتی مصون نمانده اند.   این  پدیده   متاثر از  عوامل متعددی است که  بد  نیست  نیم  نگاهی  به آنها  داشته باشیم .سیر تولید اثر  مطبوعاتی  تابعی   از  عنصر  زمان ، قابلیتهای روزنامه نگار،عوامل درون وبرون  سازمانی   و ...  است که  بدون  شک   بروز   ضعف  در  هر   یک   از   این  سازه ها  ایجاد  آن  را دستخوش    اشکال   می سازد.   مدیرانی    که گمان می کنند  می توان همچون دیگر واحدهای تولیدی برای کسب سود بیشتربه افزایش حجم تولید اقدام ورزید قطعا در تحلیل  خویش  از  فعالیت   مطبوعاتی دچار اشکال  شده اند.   افزودن  یک   صفحه  به  صفحات  روزنامه  بی آنکه به عواملی چون  نیاز   مخاطبان،  امکانات  فنی  و  از   همه مهمتر  توانایی  عوامل   انسانی توجه شود  زمینه  مساعدی   را  برای  کاهش  کیفیت  فراهم خواهد ساخت.اینجاست که   روزنامه نگاران در هر یک از پروسه تولید  که قرار داشته باشند چاره ای جز کپی برداری و اقتباس از  منابع مختلف ندارند. این مهم در خبر  نویسی  با   صرف  نظر کردن از پرداختن  به  حاشیه ها  نمود  می یابد.تعیین سقف و حد تولید  اثر  به  بهانه   کمبود   نیروی انسانی  گرچه ممکن است در کوتاه مدت ساختار تحریری  روزنامه  را متحول کند  اما قطعا در دراز مدت از اعتبار نشریه در نزد   افکار عمومی خواهد کاست. بسیاری از   مدیران   حاضرند  هر    ساله    پول   هنگفتی    را   بابت    تعمیر   و    نگهداری  ماشینهای  چاپ   و  ارتقای   کارایی  آنها  هزینه  کنند  اما   نقش   و  جایگاه   نیروی انسانی   هدفمند  خود  را  در این فرایند از خاطر می برند. آنها حتی گاه  جایگاه  او را  تا  آنجا   می دهند  که  بدون  توجه  به  توانایی ها   وی   را   مجبور  به  مشارکت   در   فعالیت های  اجرایی  روزنامه  هم  می کنند. در  چنین  موقعیتی  حفظ  جایگاه شغلی و پر کردن  خلا  موجود  در عنصر  زمان  چاره ای   جز   روی آوردن  به مونتاژ برای او باقی نمی گذارد. بسیاری   از   آنها  با  حذف عنوان منبع خبری از خبر و یا گزارشهای تولیدی خبرگزاری هاو گنجاندن آن در سایر منابع  از  قبل آماده شده  این خلا را جبران می کنند  و  گروهی  نیز  با کمی تغییر  در  اثر  و  یا آثار  پیشین  خود  می کوشند  اعتبار  حرفه ای خود را حفظ کنند. نمونه مثال این  ادعا را زمانی  دیدم  که  دریافتم  یکی  از   همکاران   مطبوعاتی ما   در    گزارش  خود  به     یکی   از   مدیرانی   مراجعه  کرده  است  که   سالهاست   از  گردونه  حیات  خارج  شده است!  
  
یکی دیگر از تبعات نادیده گرفتن  عنصر زمان  و نیروی  انسانی  در پروسه تولید  اثر،  روی   آوردن  روزنامه نگاران  به تولید آثار تخیلی و یا به تعبیر صحیحتر پشت میز نویسی  است  .  تولید کننده چنین اثری گمان می کند خود به حدی از آگاهی یا احاطه بر موضوع رسیده است  که  می تواند یکباره درباره موضوعی مهم اقدام به" راز گشایی" کندویا  به حرکت از سطح به عمق  دست  زند. او گاه در مقام خبرنگار وگاه در مقام یک مقام دولتی و گاه  به   عنوان   فردی  که  در  خیابان  با   او برخورد کرده است قرار می گیرد و  می کوشد اندوخته های  ذهنی خود  را میان   هر  یک  از    آنها تقسیم کند.او برای تکمیل اثر خود گاه از آمارو ارقامی نیز  بهره  می جوید  که   سالهاست   تاریخ  مصرف  آن  گذشته است.

نظرات 1 + ارسال نظر

سلام. وبلاگ جالبی داری. به من هم سر بزنی خوشحال می شم

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد